Rozdział 6

BLUE'S POV

-Haha! O mój Boże, Niall jesteś taki zabawny - zachichotała Hannah, kiedy rozmawiała z Niallem.
Teraz każdy powinien spytać się jej jak udało jej się sprawić, że Niall Horan z One Direction własnie z nią rozmawia.
Uh, pewnie przez to , że jest taka piękna i ma idealną figurę.
Janie mam żadnej z tych rzeczy, ale potrafię sprawić, że chłopak pode mną robi się twardy. Jeśli oczywiście wiecie co mam namyśli.
-Hannah chodźmy już! - krzyknęłam, marszcząc brwi.
-Daj spokój Blue. Poza tym jesteś mi coś winna, po tym jak zostawiłaś mnie samą.
Niall spojrzał na mnie, a potem na Hannah. Byliśmy na tyłaś areny, dosłownie kilka metrów od automatu, obok, którego upadłam.
- To ty jesteś tą dziewczyną, która najbardziej tańczyła? - uśmiechnął się Niall.
-Ohh, zapamiętałeś mnie? - odpowiedziałam, uśmiechając się sarkastycznie i krzyżując ramiona na piersi.
-Czy ona zawsze się tak zachowuje? - zapytał Niall podnosząc jedną brew.
- Po prostu hormony jej szaleją - zachichotała przyjaciółka, na co prychnęłam. - Wiesz, że ona zna Harrego, a nigdy mi o tym nie powiedziała!
-Znasz Harrego? - przytaknęłam.
-Ale to była dawno temu i nasz kontakt dawno się urwał, przez co nie znam już go za dobrze.
-Cóż, żadna dziewczyna nie zna go zbyt 'dobrze - zaśmiał się lekko.
To była prawda.
-Idziemy na kolacje, może chcecie iść z nami?
- Nie mam ochoty - odpowiedziałam od razu, kręcąc przecząco głową.
-Blue! -krzyknęła Hannah. - Chyba znajdziemy czas dla Nialla z One Direction do cholery!
-Raczej nie, z resztą w ogóle nie chciałam tu przychodzić! - wrzasnęłam.
-Okej. Założę się, że nie chcesz tam iść, bo Harry tam będzie. Gdybyś na prawdę z, nim skończyła, to poszłabyś bez zastanowienia. - powiedziała, wymachując rękami.
-No to idziecie a tą kolacje czy nie? - Niall domagał się odpowiedzi.
W pewnym momencie stania w bezruchu i upierania się, że nie mam zamiaru nigdzie iść, ktoś mnie podniósł. Nie pomagały nawet krzyki i szarpanie.
Nie mogę uwierzyć w to, co właśnie się dzieje.
Nie mogę tam być.
Nie z, nim.

GODZINĘ PÓŹNIEJ

Ze złością przeżuwałam swoje danie. Piorunującym wzrokiem patrzyłam na Hannah, która nic sobie z tego nie robiła, aż w końcu mój wzrok przeniósł się na uśmieszek Harrego, którego tak bardzo nienawidziłam. Był ostatnią osobą, na którą miałam ochotę patrzeć w tym momencie.
-Blue, może opowiedziałabyś nam coś o osbie - powiedział Liam i przyjaźnie się uśmiechnął.
Przełknęłam do końca jedzenie i zaczęłam mówić:
- Studiuje w UCLA prawo i medycynę.
-Wow, świetnie! Harry też chciał iść tam do colleg'u, ale wystąpił w 'X Factorze' i teraz jest z nami w zespole.
Serio? Harry i colleg? To przecież nie ma sensu.
-Na prawdę? Jaki kierunek? - uniosłam brew do góry, a chłopak odchrząknął.
-Prawo i socjologia.
Wybraliśmy ten sam kierunek.
-Interesujące. - mruknęłam, zjadając resztki z mojego talerza.
-Blue, możemy porozmawiać na osobności? - zaskoczyła mnie determinacja w jego głosie.
Wszyscy spojrzeli na mnie, aż w końcu się odezwałam:
-Tak - co ja do cholery robię?
-Tak cholernie miło znowu cię widzieć. - odetchnął, kiedy wyszliśmy na zewnątrz.
Czy on był zdenerwowany? Co do...dobra, powinnam przestać przeklinać.
-Dzięki - szepnęłam.
-Wiesz, jeśli masz ochotę na seks, to w każdej chwili możesz to mnie zadzwonić.
-Mam chłopaka. - jęknęłam. - I nie chcę więcej powtarzać tych głupstw.
-Od jak dawna jesteście razem?
-Co cię to interesuje? - uniosłam brew do góry.
-Po prostu chcę coś sprawdzić.
-Dobra. Spotykamy się od...czterech miesięcy.
-Czyli jeszcze nie uprawialiście seksu?
-Uh...ja...
-Oczywiście, że nie. Więc, jeśli będziesz spragniona, nie będę miał nic przeciwko, jeśli wznowimy naszą umowę. To nie będzie zdrada, jeśli będzie to dla ciebie przyjemnością.
-Mówiłeś... - mój głos zadrżał - Chcesz wrócić do umowy?
-Czy powiedziałem coś nie zrozumiałego?
-Nie - zaśmiałam się - Nie , nie powiedziałeś.
-Razem z chłopakami zostajemy tutaj jeszcze na dwa miesiące, no wiesz promowanie albumów, kilka sesji, rozdania nagród.
-Okej, pamiętaj, że nie możemy o tym nikomu powiedzieć.
-Wiem. Nic się do cholery nie zmieniło. - przyciągnął mnie do swojego gorącego ciała. Czułam jego oddech na skórze mojej szyi.
-Nic się nie zmieniłeś - mruknęłam.
-To może ustalimy jakiś harmonogram albo...
-Jasne, możesz przychodzić do mojego pokoju w piątki i soboty, a ja do twojego busa w środy i poniedziałki.
-Naprawdę?
-Cholera, Harry. Ja tylko żartowałam.
-Przez chwilkę myślałem, że mówisz poważnie - zachichotał. - Po prostu napisz albo zadzwoń.
-Okej.
W co ja się właśnie kurwa wpakowałam....


Następny rozdział w sobotę (15.03) 
Jeśli przeczytałeś - skomentuj